het is dat het treurig is, al die borden ‘te koop’ op te veel woningen. je zou haast denken dat men het fleurig vindt, want de nieuwbouwdrift is nog niet tot rust. nu dreigt de buurt rond het lotusplantsoen zich te moeten voorbereiden op de bouw van onder andere patiowoningen en een heuse woontoren. daar mag best wat park voor wijken. saillant detail is dat deze buurt houder is van ‘groene’ straatnamen, zoals weegbree, stokroos, akelei enzovoort. zou men denken dat het door die naambordjes al voldoende ‘groen geborgd’ is?
wees wel: je neemt groen makkelijker op de schop dan grijs en de dadendrang is springlevend. toch is groen verzet te bespeuren. aan de rand van het bruisend stadshart, geklemd tussen een bouwmarkt en een fabrikant van stalen dingen, vind je een helder teken. groen laat niet met zich sollen.
groen verzet
zo was het denk ik niet bedoeld
dat hier tegels zouden wijken
dat grond en grint werd omgewoeld
dat je groen hier kan bekijken
verdreven werd het door de stad
en ondergronds trok het zich terug
en honderd bomen gingen plat
maar groen is taai en groen is stug
als gevangen ligt hier bruin staal
en steen week hier alsof het moest
vol hoop geeft rust hier het signaal
dat groen hier winnen gaat van roest
© ton de gruijter
